دیگر این که این فدوی تلاش می کنم تابع عقلانیت باشم، که درس حاصل از تجربه شکست ها و توفیق های بشر هم جزئی از آن است. در امر سیاست و حکومت چند درس می توان آموخت.
یکم، تجربه بشر نشان می دهد سیستم های پایدار سیاسی متکی به احزاب در سطح ملی بوده اند. نبود حزب سبب می شود که انتخاب شدگان به فکر کار خودشان باشند نه مردم. چون پس از خدمت کردن به خود و وابستگان به گوشه ای می خزند و کاری به این که چه بر سر مردم آمده ندارند. اما احزاب دائمی هستند و باید پاسخگو باشند و اعضاء هر حزب نماینگان خود در مجلس و دولت را تحت نظر دارند، چون اگر کار خراب شد آن حزب است که از میدان بیرون رانده می شود و همه اعضا نا کام می شوند. مثل کار کرد ترامپ که نه تنها ریاست جمهوری را از حزب جمهوری خواه گرفت بلکه حزب جمهوری خواه را از اکثریت در مجالس انداخت. در نظام حزبی ابتدا نامزد های متعدد در داخل احزاب یک دیگر را چالش می کنند و پس از پالایش یک نفر می شود نامزد آن حزب. در کشور ما با صد ها داوطلب پراکنده و بعضا عجیب، کار پالایش نمی تواند به سلیقه چند نفر انجام شود چون این فراگرد خواه نا خواه همیشه پرسش برانگیز خواهد بود.
دوم، تجربه جوامع و ملت ها نشان می دهد خلاف جهت تاریخ شنا کردن پر هزینه پر رنج و پر آسیب و نا موفق است و این تجربه جهانی است. مردم ایران دو انقلاب کرده اند و هردو در جهت بدست گرفتن کنترل حکومت، یعنی مردم سالاری دموکراتیک و با توجه به مبانی دینی. بی تردید این دو حرکت در این جهت بوده، اولی مشخصاً در جهت مشروطه و دومی در جهت جمهوری. نمی توان این مسیر را برگرداند و معکوس کرد. کسانی که چنین نیتی دارند و مهندسی و غیره می کنند خود را زیاده از حد مهندس و بقیه خلق خدارا زیاده از حد ساده لوح نپندارند. تاریخ مکار غریب و مهیبی است.
سوم، پیرامون حوادث اخیر. هرکس به سرنوشت کشور اهمیت دهد این روز ها به رخداد انتخابات فکر می کند و این امر در گوشه ای از ذهن اکثر مردم است. به همین دلیل این فدوی هم بفکر افتاده ام و به مطلبی هم فکر می کنم که بدیع و جدید به نظر می رسد. و آن رد صلاحیت برخی به دلیل عمل فرزند است. اینجانب بیاد دارم که قرار بوده آموزش های اسلامی چراغ راه این ‘مسئولین و تصمیم گیرندگان’ باشد و برایم پرسشهایی ایجاد شده است؛
۱- تصمیم فرزند بالغ و عاقل چه ربطی به پدر و مادر دارد و چگونه قانون می شود که کسی ممکن است برای چنین تصمیمی تنبیه شود. بر اساس اندیشه اسلامی جایگاه این نوع محکومیت چیست؟
۲- به خارج سفر کردن برای تحصیل یا کار و یا هر امری که ذاتاً شر نباشد گناهش چیست؟ این فدوی یادم به این آیه شریفه افتاد
قَالُوا أَلَمْ تَکُنْ أَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَهً فَتُهَاجِرُوا فِیهَا
این بخشی از آیه ۹۷سوره نساء است. ‘فرشتگان به آن ها ( کسانی که احساس محدودیت و تنگنا در سرزمین خود می کردند و خود را ضعیف و ناتوان می دیدند) گفتند آیا سرزمین خدا وسیع نبود که به جائی مهاجرت کنید’.
ویا آیه ۲۰ سوره مبارکه عنکبوت
قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنْشِئُ النَّشْأَهَ الْآخِرَهَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
بگو در زمین سیاحت کنید و مشاهده کنید…
و بسیاری شواهد دیگر.
مسافرت کردن یک عضو خانواده برای سیاحت یا تحصیل و یا کار از لحاظ آموزه های شرع چه مشکلی دارد؟
۳- مسافرت به هر سرزمین برای کسب علم جایز و بلکه در اندیشه اسلامی سفارش شده است.
شاید نمونه اینجانب که به سخنان بزرگان دین توجه می کردیم شایق هستیم که یک توضیح وافی در مورد این مباحث ارائه شود و رفع ابهام گردد.
سیستم سیاسی غیر حزبی
در پست قبلی نوشته بودم که پایدارترین نظام های سیاسی نظام هایی بوده اند که بر اساس احزاب سطح ملی ( نه سطح محلی و طایفه ای) تشکیل شده اند. احزابی مثل حزب های کارگر و محافظه کار انگلستان یا حزب دموکرات مسیحی آلمان و احزاب دموکرات و جمهوری خواه آمریکا و حزب های مشابه در سایر کشور های پیشرفته در اروپا و آسیا. این سیستم ها دست آورد های اقتصادی بیشتری هم داشته اند. یک سیستم سیاسی حزبی یک حسن هم دارد که فرصت طلبان سیاسی را در یک فاصله بازو از خود نگه می دارد.
اینجانب طی چهل سال گذشته مجموعه ای از افراد عمدتاً اقتصادی را دیده ام که در زمان دولت جناب مهندس موسوی در اطراف دولت پرسه می زدند و در حد معاون وزیر مشغول بودند، در زمان دولت شادروان هاشمی از طرفدران سیاست او و در تعصب و دولت خواهی داد سخن می دادند و مشاغلی را داشتند، در دولت آقای خاتمی باز داد اصلاح طلبی سر می دادند و مشاغلی را در اختیار داشتند، در دولت آقای احمدی نژاد بعضی به مقام های عالی رسیدند. حالا هم که حکم رئیس قوه مجریه آتی ورق خورده، دوباره از گوشه و کنار صدای این افراد بلند شده و گویا به لابی کردن پرداخته اند. این گونه افراد سبک و سیاق خاصی دارند. در ستایش اهل قدرت که از او مطالبه پست دارند به صورت خصوصی و جمع بسته که خودِ طرف بشنود و اما جامعه نشنود، داد سخن و تملق و بلند و گزافه گوئی را پی می گیرند. اما در سطح جامعه دست خود را رو نمی کنند، چون به نفعشان نیست مردم بیاد بیاورند که راسای قبلی را هم چگونه تکریم و تعظیم می کردند و هنگام گذشت آن دولت چگونه نقد و نا روا می گفتند. به صورت گروهی هم فعالیت می کنند، در هر دولتی یکی دونفر که برد بهتری در آن زمینه را دارند جلو می افتند وقتی به پستی در بالا دست یافتند دوستان را هم وارد می کنند و به تدریج سر ها از پشت دیوار بیرون می آید.
اگر این مجموعه در دولت بعدی هم ظاهر شدند آنان را خواهید شناخت، کمی به حافظه خود فشار بیاورید آنان را آشنا خواهید دید چون مجموعه شان در اکثر دولت های قبلی هم در ردیف جلو یا یک ردیف عقب و یا جزو شورا ها و مجامع و کمیسیون های تصمیم سازی بوده اند.
برخی صاحب نظران دارند در مورد عملکرد اقتصادی دولت آتی هنوز نیامده قضاوت می کنند، اجازه دهید که این فدوی هم پیش بینی انجام دهم و اگر درست در نیامد یک نمره صفر به پیشبینی اینجانب بدهید. اگر این چهره های مالوف همه فصول و همه دولت ها در دولت بعدی هم ظاهر شدند بدانیم که تورم بالا، آشفتگی محیط اقتصادی، نوسانات شکننده در قیمت دارائی ها، نا اطمینانی فزاینده در محیط فعالیت اقتصادی، سیل جدید مهاجرت و بیکاری و نا امیدی بیشتر در نسل جوان، و جنجال و بد و بیراه گفتن به لیبرال ها و نئولیبرال های نامرئی به عنوان عامل مشکلاتی که دست پخت خودشان است، آنچیزی است که بعد از دو سال افق را انباشته خواهد کرد. امید وارم این پیش بینی اشتباه از آب در آید.
منبع: کانال تلگرامی نویسنده
